Kiek een Koekvreter
‘Trots ben ik op Cees, Gre, Mattie en Henk. Zij zijn op zoek gegaan naar ‘de Koekvreter’. In deze fotoworkshop hebben zij technieken meegekregen om deze Koekvreter zo goed mogelijk vast te leggen.Zij zijn afzonderlijk van elkaar hun eigen project gestart en dat heeft 4 bijzondere uitwerkingen opgeleverd.’ Caro
Koekvreters is een kunstproject voor 60+ bewoners van Krommenie om hen na alle beperkingen vanwege corona weer een goede gelegenheid te geven het huis uit te gaan en mensen te ontmoeten. Het project kon gerealiseerd worden door een subsidie van het Lang Leve Kunstfonds, een aanvullende financiële bijdrage van de gemeente Zaanstad en organisatorische ondersteuning van Fluxus en het Sociaal Wijkteam. De initiatiefnemers zijn de Seniorenvereniging Krommenie en KBO Seniorenbelang Zaanstreek-Noord. De 60 plussers konden kiezen tussen fotografie, woordkunst, keramiek en gemengde technieken. Op 19 november heeft de expositie plaatsgevonden in Krommenie. We zijn trots; de krant was erbij. (betere pdf volgt!). Bekijk hier de foto’s van de expositie met de fotografen.
Gre Freeke
Gre is niet alleen fotograaf, maar een creatieve vrouw die van alles laten ontstaan. Voor dit project maakte zij bijzondere Koekvreters-kettingen en maakte zij met de juiste modellen sterke portretten.
Cees de Jonge
‘Het blik met de Koekvreters blik’
Cees: “Deze koekvreter (geboren en getogen) kwam langs met een blik……. Toen was het voor mij duidelijk: dit wordt het perfecte ‘koekvreter’ plaatje.
Mattie Wiersma
‘Koekvreters zijn wij allemaal’
Mattie: “Mijn invulling van een koekvreter is, iemand die het reuze naar zijn zin heeft met koekjes. Zich er in om kan wentelen, er van kan snoepen tot ze op zijn, blij wordt van een koekje, de fabriek opzoekt waar ze gemaakt worden en bij de Forbo fabriek waar Krommenie ook mee is verbonden. Een koekvreter is iemand die dol is op koekjes. En dat zijn we stiekem allemaal”.
Henk Drijfhout
‘De Koekvreters’ gebaseerd op de ‘Aardappeleters’ van Vincent van Gogh
Henk: “In De aardappeleters is de compositie onhandig. Figuren kijken langs elkaar heen, de man achter de tafel lijkt de vrouw rechts vragend aan te kijken, maar waarom houdt hij dan klungelig zijn volle kop koffie in de hoogte? Vincent had grote ambities. Hij zou met dat schilderij wel even zijn visitekaartje afgeven in de Parijse kunstwereld. In Frankrijk bleek niemand geïnteresseerd, het kwam op geen enkele tentoonstelling te hangen en eindigde onverkocht op de schoorsteenmantel in Theo’s appartement.
Mijn ambitie is niet zo groot, het moest lijken op het schilderij. Deze foto zal uiteindelijk ook bij mij eindigen aan de muur in de woonkamer”